چرا حامیان اصلاح‌طلب فانی ناگهان به وی حمله کردند؟

ابراهیم سحرخیز معاون سابق وزارت آموزش و پرورش اظهار داشت: اخیرا یکی از تشکل‌های اصلاح طلب در نامه‌ای به یک مسئول، با ناخشنودی از وضعیت امروز آموزش و پرورش، در ماه‌های پایانی دولت یازدهم به دنبال یافتن مفر از شرایطی است که دست بر قضا خود مسبب آن هستند.

وی ادامه داد: تشکلی که سال‌ها کرسی وزارت را در اختیار داشته و وزارتخانه عریض و طویلی مانند آموزش و پرورش از صدر تا به ذیل در سیور و تیول او بوده است، امروز موج تلنگرها، گویا آش را چنان شور کرده است که آشپز باشی ماجرا نیز فریاد «که بود ؟ که بود؟ من نبودم » سر داده است تا سعی کند با فاصله گرفتن از گزینه پیشنهادی خود برای وزارت، در فراری رو به جلو، چند صباحی مانده به گرم شدن تنور انتخابات، با فشار به دولت بر تخت وزارت آن، سرپرستی را بنشاند که با سوار بر موج همدردی با معلمان، اعتماد از دست رفته را مجدداً به ایل و تبار سیاسی خود باز گرداند.

سحرخیز تصریح کرد: اما غافل از آن هستند که معلمان فرهیخته، اندیشمند و بصیر با بینش نافذ خود محک مناسبی برای ازریابی در اختیار دارند تا تلاش و حمایت دلسوزانه را از تحرکات پوپولیستی تمیز دهند.

وی ادامه داد: برخی از نمایندگان همسو با این تشکل سیاسی معتقدند مشکلات امروز آموزش و پرورش، معلول علت‌های مزمنی است که سال‌هاست در ساختار آن ریشه دوانیده و عمق آن به سا‌ل‌های ماضی و متمادی بر می‌گردد البته در روزهای آغازین دولت، همانگونه که مرجع همه مشکلات را از سوانح جاده‌ای گرفته تا کاهش نزولات جوی را حواله به دولت قبل می دادند، در آموزش و پرورش نیز در گفتمانی واحد همه مشکلات معلمان و نظام آموزشی را به یک باره به زلف وزیر دولت دهم گره می‌زدند اما بتدریج با فرو نشستن غبار هیاهو و گذشت ایام، نقاب از روی بی‌تدبیری‌ها کنار رفت.

سحرخیز گفت: با گذشت قریب به چهار سال از عمر دولت یازدهم، بی تحرکی، مسکوت ماندن اجرای سند تحول و یا شتاب زدگی در اجرای ناقص برخی از سیاست‌های تحولی و کلیدی مانند رتبه‌بندی معلمان، نظام جامع هدایت تحصیلی، نظام پژوهش و ارزشیابی، بی‌توجهی به منزلت و معیشت معلمان از حقوق و مزایا گرفته تا بیمه تکمیلی و روی هم انباشته شدن مطالبات فرهنگیان شاغل و بازنشسته، همراه با آمد و شدهای اتوبوسی در قلمرو انتصابات و کشانده شدن دامنه آن حتی به مدیران مدارس مشاهده شد.

وی اضافه کرد: گفتار درمانی به جای عمل گرایی، حاتم بخشی در به کارگیری بی حد و حصر از برخی افراد بازنشسته ،بسنده کردن به روزمرگی در حوزه آموزش، غفلت از توسعه کمی و کیفی آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، فقدان استراتژی و مدیریت واحد در حوزه تصمیم‌گیری و اجرا، رسیدن پالس‌های ناخوشایند نومید کننده از بزرگترین بنگاه اقتصادی یعنی صندوق ذخیره ، فربه شدن مدارس غیر دولتی، نحیف و بی حال شدن مدارس دولتی، کوک کردن ساز واگذاری مدارس دولتی و قربانی کردن کیفیت و عدالت آموزشی به بهانه کاهش قیمت تمام شده آموزش ، خالی شدن سفره غذایی و آموزشی مدارس شبانه روزی، صفر شدن حساب مدارس از کمک های دولتی و سرانه دانش‌آموزی و ده‌ها ناگفته دیگر دستاورد مدیرانی است که از سوی همین تشکل به اصطلاح سیاسی نامزد و عهده‌دار تصدی این پست‌ها بوده‌اند.

معاون سابق وزارت آموزش و پرورش تصریح کرد: این تشکل قیم مآب به اصطلاح وزیرساز، به خوبی می‌داند که وزارتخانه ای مانند آموزش و پرورش به جز برهه‌ای اندک در بعد از انقلاب، تمام  شش دانگ  مناصب در سرقفلی او بوده است و تمامی آمد و شدها در حوزه ستادی و صفی با اذن و فرموده همین تشکل رقم خورده است پس چگونه می توان باور داشت کسی را که بیش از دو دهه در کلیدی ترین معاونت‌ها حضور داشته و خود را خالق تمامی دستورالعمل‌ها، قوانین و طرح‌ها در حوزه آموزش می‌داند و امروز سکاندار و میراث‌دار داشته‌ها و کرده‌های خویش است مورد بی مهری این تشکل قرار گرفته و در اماج پیکان انتقاد قرار گیرد؟

وی ادامه داد: به جز هشت سال دولت نهم و دهم که هر چند در همان ایام نیز رد پای این تشکل در خیلی از جاها پیدا و پنهان دیده می شد، مگر نه این است که هیأت امنای صندوق، مشاوران عالی، اعضای اتاق به اصطلاح فکر، کمیته انتصابات، معاونت‌های موثر و متنفذ، یار غار و رفیق گرمابه و گلستان این تشکل بودند؟

سحرخیز افزود: این تشکل چه دیر به یاد دلجویی از معلمان افتاده است؟امروز روز مناسبی برای هم نوایی با استیضاح و جابه‌جایی نیست؛ لااقل اطمینانی به تشکل آنها نیست؛ معلمان فراموش نکرده‌اند ایامی را که سؤال آغازین این تشکل برای جذب و گزینش مدیر یک مدرسه ابتدایی، این بود که در انتخابات به کدام نامزد رأی داده است؟ و به نظر می‌رسید تنها سؤال تعیین کننده در حوزه تشخیص توانمندی‌ها همین یک سؤال بود؟

وی تأکید کرد: این تشکل نباید شتاب زده نامه‌نگاری کند؛ لختی درنگ کند و اجازه دهد اگر قرار است در انتخاب وزیر آتی، مشارکت احاد فرهنگیان جلب شود و یا مشورتی اخذ شود، اقلیتی مانند آنها، حکم خود را بر اکثریتی غالب و نافذ نداند.

وی افرود: به نظر می رسد زمان آن رسیده است تا آموزش و پرورش با این حلقه بسته و انحصاری در عرصه مدیریت آموزش و پرورش برای همیشه خداحافظی کرده و به فراخنایی بیندیشد که در آن تمامی معلمان متناسب با توان و اندیشه خود مجالی برای ظهور و بروز دارند.

سحرخیز ادامه داد: ای کاش این تشکل که دست به قلم شدن و بیانیه دادنش در سهم خواهی زبانزد است،پاسخ می‌داد که چرا فقط در آستانه انتخابات نگران اوضاع و احوال آموزش و پرورش شده است؟ در حالیکه دیروز و گذشته نیز تصمیم‌گیر ماجرا بود؛ سهم اندک آموزش و پرورش از تولید خالص ملی، به حاشیه بردن تربیت معلم، باز کردن پای شرکت و نیروهای شرکتی به آموزش و پرورش و سیاست زده کردن محیط های آموزشی به بهانه دفاع از حقوق صنفی معلمان میراث ماندگار دوستان این تشکل است.

  خبرگزاری فارس